Züveyneb

Peygamber Efendimiz adil bir babaydı. Çocukları arasında asla ayırım yapmazdı. Üvey çocuklarını da kendi çocukları gibi görürdü. Öz olsun, üvey olsun her bireyle ayrı ayrı ilgilenir, onlarla birbirinden güzel oyunlar oynardı.

Enes bin Malik bir gün yine Peygamberimizin yanına uğramıştı. Gördüğü manzara karşısında şaşırıp kaldı. Peygamberimiz üvey kızı minik Zeynep’le oynuyordu. Çok tatlı görünüyorlardı. Oyun sırasında Peygamberimiz ona “Zeynep” yerine “Züveyneb” diye sesleniyordu. “Züveyneb”, yani “Zeynepçik.” Böylesi hem daha samimi hem daha sevimliydi.

-Gel Zeynepçik!

-Zeynepçik al!

-Bak Zeynepçik!

-Zeynepçik git!

-Haydi Zeynepçik!

….

Enes Bin Malik, Peygamberimizle küçük Zeynep’in tatlı oyunlarını hayranlıkla izledi. Sonra da muazzam tabloyu insanlara şu sözlerle anlattı:

-Peygamberimiz, üvey kızı Zeynep Binti Ümmü Seleme ile oynardı. Oyun sırasında ona defalarca “Zeynepçik! Zeynepçik!” diye seslenirdi.

Anlatırken, gözleri sevgi ve heyecanla ışıl ışıl parlıyordu Enes’in.

Yazan: Musa MERT

Diyanet Çocuk-Mart-2019