Toprak Ana ve İki Heybe

Toprak Ana ve İki Heybe, Toprak Ana, üstünde gezip dolaşan, arada bir didişen, arada bir dostluk kuran hayvanları sevgiyle seyredermiş. Birbirine hiç benzemeyen değişik türden binlerce hayvanın yaşamlarını mutlu bir şekilde sürdürmesinden büyük zevk alırmış.

“Nasılsın, sevgili maymun?” diye sormuş maymuna bir gün Toprak Ana.
Maymun gülümseyerek, “Çok iyiyim” demiş. “Kendimi iyi hissetmem için
her türlü neden var: İyi koşarım, ağaçlara iyi tırmanırım. Övünmek gibi olma-
sın, ama zekiyimdir de. Hayvanlar arasında en iyi ben oynarım, herkesi ken-
dime hayran bırakırım. Ağaçlar benim yiyebileceğim meyvelerle dolu. Ama şu
yeteneksiz ayı Kocaoğlan gibi olsaydım, herhalde çok yakınırdım.”

“Ne diyorsun sen, sırıtkan maymun?” diye paylamış onu ayı. “Ben bir kere
çok güçlüyüm. Şu ormanda bana yan bakanın alnını karışlarım! Et de yerim,
meyve de, bal da. Aç kalmak nedir bilmem. Ağaçlara tırmanacak kadar çevik,
suda yüzecek kadar yetenekliyimdir. Ama fil gibi hantal olsam herhalde ben
de yakınırdım.”

“Hey, kim benim hakkımda konuşuyor orada?” diye homurdanmış fil.

“Koca hortumumla ister ağaçların dallarını yer, ister körpe otları koparırım.
Şu ormanın tek efendisi benim. Tek bir hayvan bile yolumun üstüne çıka-
maz. Hepiniz sıcaktan bunalırken, ben her gün banyo yaparım. Hortumum-
la vücudumun her yerini ıslatabilirim. Bakmayın iri olduğuma, gerektiğin-
de çok hızlı koşabilirim. Balina gibi yağ torbası olsam belki haklı olabilirdi-
niz! Ama…”

Toprak Ana, filin sözlerini keserek hayvanlar arasındaki tartışmaya son
vermiş:

“Sizleri böyle mutlu gördüğüm için inanın ki çok sevinçliyim. Hepiniz ken-
di halinizden memnunsunuz. Hepiniz diğer türlerden üstün ve avantajlı oldu-
ğunuzu düşünüyorsunuz. Bu çok güzel.”

Toprak Ana sonra kendi kendine düşünmeye başlamış: “Şu hayvanlar çok
hoş canlılar doğrusu! İnsanlara da ne kadar benziyorlar. Herkesin iki tane hey
besi var boynunda. Bunlardan birini önlerine, diğerini de arkalarına atıyorlar.

Önlerinde tuttukları heybeye başkalarının kötü özelliklerini dolduruyorlar.
Kendilerini böylece üstün görüyorlar. Arkadaki heybeye ise kendilerinde olup
da beğenmedikleri özellikleri gizlemeye çalışıyorlar. İyi ve kötü yanlarını bir-
likte görmüyorlar. Oysa, herkesin hem iyi hem de kötü yanları vardır ve bu
gayet doğaldır.”

KARGALARIN HAKEMİ