Tavşan Pempiş Masalı

Sıcak bir yaz günü Pembiş bahçede oynarken arkadaşları onu çağırmış. Pembiş, gel saklambaç oynayalım demiş. Pembiş annesine haber vermeden bahçeden çıkmış. Arkadaşları ile oyuna başlamış. Çok hoş saklanıyor arkadaşları onu bulamıyormuş. Pembiş daha iyi bir şekilde saklanabilmek için ormanın içlerine doğru yürümeye başlamış. Tabi arkadaşları görmesin diye süratli koşuyormuş. Patika yolun karşısına geçip bir ağacın arka kısmına saklanmış. Arkadaşları oynarken anneleri ona sevlenmiş. Hadi tavşanlar yemek vakti. Tüm tavşancıklar oyunu bırakıp annelerine doğru koşmuşlar.

Bizim pembecik oyunun devam ettiğini sanarak ormanın içlerine doğru gelişme başlamış. Bir vakit sonra dönüş yolunu yitirmiş. Bahçeden ayrıldığını dahi annesine söylememiş. Saat oldukça gelişme başlamış. Pembecik annesinin sözünü dinlemediği için pişman olmuş. Ormanda tek başına kalmış olmanın korkusuyla bir ağacın kovuğa girmiş.

Annesi pembişe seslenmek için bahçeye doğru gitmiş. Pembiş haydi gel yemek vakti. Ancak pembiş bahçede yokmuş. Bu vaziyet karşısında annesi derhal telaşlanmış. Normalde pembecik annesine haber vermeden uzaklaşmaz bahçeden ayrılmazmış. Her vakit annesine haber eder destursuz bir yere gitmezmiş. Ancak bu sefer bahçede yokmuş. Annesi derhal babasına haber etmiş. Pembiş bahçede yok onu hiç bir yerde bulamıyorum.

Babası ve annesi derhal aramaya başlamışlar. Ormana doğru ilerlemişler ve pembiş diye bağırmaya başlamışlar. Ancak pembiş hiç bir yerde yokmuş. Babası bir de bu keçi yolu yola bakalım demiş.

Pembiş bu sırada acıkmaya başlamış. Annesine haber vermeden ayrılmanın üzüntüsünü de yaşıyormuş. Annesinin sözünü dinlese başına bu gelmeyecekmiş. Bunu düşünmüş. Bir daha anneme haber vermeden yanından ayrılmayacağım diye içinden geçirmiş. Gözleri ağırlaşıyormuş. Uykusu gelmeye başlayınca ağaç oyunun içine doğru uzanmış.

Annesi ve babası keçi yolu yolu izleyerek ormanın içine doğru gelişmiş. Annesi bir de bu ağaç oyuğunun içine bakalım demiş. Bir bakmışlar ki Pembiş orda uyuyor. Annesi ve babası çok sevinmiş. Annesi derhal kucağına alıp Pembiş diye seslenmiş. Pembiş gözlerini açıp derhal annesine sarılmış.

Annecim sana haber vermeden ayrıldığım için çok özür dilerim. Beni affet demiş. Annesi de ona yaptığın doğru bir hareket değildi. Bahçeden ayrılırken haber vermen gerekirdi. Bir daha yapma olur mu demiş. Pembiş babasına dahi sarılmış.

Sonra annesi ve babasının elini tutup evlerine doğru yürümüşler. Pembiş o günden sonra annesi ve babasına haber vermeden hiç bir yere gitmemiş.