Sak-Suk

Sak-Suk

Bir zamanlar bir kan koca varmış. Bunların bir oğulları ile bir kızları varmış. Bunlar kardeşçe geçinmezler, incir çekirdeğini doldurmaz meseleler yüzünden kavga ederlermiş hep. Bu durum annelerini çok üzermiş. O onlara kardeşçe yaşamalarını nasihat etse de, çocukları onu dinlemezlermiş.

Bir gün kocası ormana ava gittiği bir sırada, hatun evde namaz kılıyormuş. Çocuklar o sırada bir demir ok bulup onun için tartışmaya başlamışlar. Annelerinin namazını bozdurmuşlar. Anneleri de kızıp: “Sak-suk olun! diye beddua etmiş onlara. O anda çocuklar kuşa dönmüşler. Namazdan sonra anneleri bu işe pişman olup ağlamaya başlamış. Çocukları onun yanına uçup gelip kendilerini affetmesini istemişler. Anneleri affetmiş, lâkin çocukları eski hallerine dönemeyip kuş olarak kalmışlar.

Onlar hâlen de ormanda yaşıyorlarmış, ama birlikte değillermiş. Aralarında büyük bir dağ olduğu için birbirlerini göremiyorlarmış, seslerini duyabiliyorlarmış ancak.

Geceleri onların seslerini duymak mümkünmüş. Biri: “Sak! diye bağırır, öteki: “Suk! diye cevap verirmiş. Bunlar insan gözüne gözükmezlermiş.
Bazı zamanlar onlar annelerinin bedduası hakkında, kendilerinin kuşa dönmeleri hakkında türküler de söylerlermiş*.