Ramazan Sevincinize Ortağım

Ramazan Sevincinize Ortağım, Akşamı iple çekiyorum. Hava nasıl da sıcak. Sözlerimi güneşten ayırmıyorum. Ha gitti, ha gidecek! Bu hâlimize alınmasa bari. Yok, yok! Sadece ben değilim akşamı bekleyen. Sokaklarda, caddelerde, evlerinde, iş yerlerinde iftarı bekleyen binlerce insan var. Yüzlerinde Ramazan ışıltısı, içlerine sığmayan heyecan, her yeri saran bu hoş telaş. Ne güzel görünüyor her şey.

On bir ayın sultanı, iyi ki geldi. Yine şehirleri, beldeleri, rahmetle bereketle
süsledi. Ta günler öncesinden yürekleri şenlendirdi. Yaz sıcağından yorgun yorgun evlerine dönenleri gıptayla izliyorum. Kolay değil! Bu sıcakta daha çok sabır istiyor oruç! Ama birazdan sofralarda hazır bekleyen serin sular, bütün hararetlerini alacak. Bütün yorgunluklar unutulacak. Orucun eşsiz tadı,
damaklarda kalacak.

Çocuklarına iftarlık alan babaları görünce, oruçlu çocukların sevincini düşünüyorum. Susuz çiçeklerin suya kanıp canlanmaları gibi, onlar da iftar sonrası yerlerinde duramazlar artık. Ne mutlu, bugün ilk orucu tutuyorlar!

Allah için yemekten, içmekten, kötü hareketten uzak duruyorlar. Kimileri nerdeyse bütün çarşıyı eve götürmek istiyor. Ellerindeki poşetleri zar zor
taşıyor, baha da ne alsam, diye sağa sola göz gezdiriyor. Aç olan doymam sanmış. Gülümsemeden edemiyorum. Kimi gençler, yol boyunca “suuu, suuu” diye iç geçiriyor.

“ Yalnızca su istiyorum
“Yemekte gözüm yok
“Buz gibi serin suuu!

Bu saatte anneler, sofraları hazırlama telaşındalar. Mis gibi yemeklerden komşulara da ikram ederler. Sevgiler kalplere sığmaz, yayılır dört bir yana. İnsanlar, meleklerle yarışır. Bir, üç, beş derken sonunda saat sekiz oldu.

Güneş ışıklarını toplayıp giderken bana bakıp gülümsedi. Haydi, gözünüz aydın, der gibi. Güle güle güneş. Hoş geldin akşam! Hoş geldin iftar!

Akşam ezanının ardından koca şehir, sessizlik elbisesini giydi. Oruçluların duası gökleri kaplıyor. Yollarda, geç kalmış tek tük insanların ritimli ayak sesleri. İftar! Açıldı sofralar! İnşallah, kabul oldu oruçlar. Çoğaldıkça çoğaldı
dualar.

Teravih saati ne çabuk geldi. Yollar, camiler, çoluk çocuk-genç yaşlı herkese kucak açmış. Teravih coşkusu, her yanı kaplamış.

İşte küçük bir çocuk ve babası. Sevinçle yürüyorlar.
Çocuk durup; baksana baba, diyor.
– Camide ne güzel ışıklı bir yazı!
– Ona “mahya” denir oğlum!
– Çok güzeeel! “Şefaat ya Rasûlallah” yazıyor.

İki minarenin arasından hayran hayran onlara bakıyorum. Çocuk, camiye girene kadar gözlerini benden ayırmıyor. Ramazan sevincinize ortağım, diyorum. Sesimi duymuyorlar. Neşeyfe ışıl ışıl yanıyorum. Ramazan, bütün güzelliğiyle sürüyor.

Kaynak: Diyanet

SORA BATIR