Kader

Kader

Eski zamanlarda bir köyde evli bir çift varmış.

Bu çiftin hiç çocukları olmazmış.

Bunun nedenini de kimse bilmezmiş.

Adam bir gün bu durumu imama danışmaya karar vermiş.

Karısına haber verip imamın yanına gitmiş.

Adam imama:

— İmam Efendi, benim hiç çocuğum olmuyor, bunun nedeni nedir acaba?

İmam:

— Senin ilerde bir çocuğun olacak ama eğer sen bu çocuğu evlendirirsen bir ayı gelip onu yiyecek.

Bunun için onu sakın evlendirme!

Adam:

— Benim çocuğumun başına niye böyle bir Şey gelsin ki?

İmam:

— Kaderi böyle yazılmış onun.

İmamın dediği olmuş.

İki yıl sonra bu çiftin bir erkek çocuğu olmuş.

Bu çocuk büyümüş.

Aile Şehre taşınmaya karar vermiş.

Çünkü Şehirde ayı yokmuş.

Böylece çocuklarını yiyemezmiş.

Böylece Şehre yerleşmişler.

Bir gün çiftin oğlu ailesine demiş ki:

— Ben bir kızla tanıştım, birbirimizi çok seviyoruz, onunla evlenmek istiyorum.

Annesi bu işse sıcak bakmıyormuş, içi hiç rahat değilmiş.

Ama babası belli bir süre sonra kadere inanmamaya başlamış.

“İnsan kendi kaderini kendisi yazar.” dermiş.

Bu evliliği yapmaya karar vermişler.

Evlilik tarihini kararlaştırmışlar.

Ama anne ve baba yine de tedbiri elden bırakmamış.

Düğün gecesi her tarafa silahlı koruma yerleştirmişler.

Ayı gelse bile içeri girememesi için tüm tedbirleri almışlar.

Düğün geceleyin bitmiş, gelin ve damat odalarına çekilmiş.

Damat ve gelin odaya girdikleri sırada gelin birden bir ayıya dönüşmüş ve damadı yemiş.

Sonra yine insana dönüşmüş, gelinlik kandan dolayı kıpkırmızı olmuş.

Gelin ağlamaya başlamış.

Gelinin ağlamasını duyan anne ve baba odaya girmiş, gelinin kanlar içinde olduğunu görmüş.

Gelin, damadı yediğini anne ve babasına söylemiş.

Anne ve baba:

— Üzülme kızım.

Bu olayın olacağı daha önce bize söylenmişti.

Ama biz bu koca Şehirde ayının oğlumuzu yiyemeyeceğini düşünmüştük ama yanılmışız.

Gerçekten de kaderin önüne geçilemezmiş demiş.

Derleyen: Hayrettin ADLIĞ