Eylül Çiçekleri

Ohh, diyorum kendi kendime.

Sevinç rüzgârı kaplamış her yanımı.

Beklediğim büyük gün kapıda.

Sesleriniz kulağımda.

Bugünü de atlatırsak başlasın büyük şölen.

Şimdi istesem de sevinçten ne zıplayabilir ne alkış tutabilir ne de bağırabilirim.

Şu pencerelerden okunur heyecanım, bütün mutluluğum.

Bu son hafta sanki hiç geçmeyecek sandım yine.

Günler, yirmi dört saatten daha fazlaydı sanki.

Hep bugünlere takıldı aklım.

Hazırlıklar pürtelâş devam ederken saatimi sizinle kavuşmaya ayarladım.

Koca bir yaz geçti.

Siz yoktunuz, duvarlarla konuştum.

Soğuk soğuk bakıp durdular.

Mahzun mahzun öylece oturdum.

Biliyor musunuz, ne kadar özlem duydum sesinize, gülüşünüze, gidip gelişinize.

Yokluğunuz bir yaz boyu dağ gibi çöreklendi üzerime.

Birçoğunuzla yoldan geçerken selâmlaştık.

Yüreğim kabardı.

Ah bir eylül gelseydi… Ortalık şenlenseydi… Söylendim durdum.

Eylüle sonbaharın ilk ayı demişler.

Oysa bana eylülle gülümser bahar.

Rengârenk çiçeklerim eylülde açar.

Her yanım mis gibi kokar. 0 zaman görürsünüz beni.

Cıvıl cıvıl renklenir, şenlenirim.

Haziranda sizi tatile uğurlarken ne dualar ettim arkanızdan dopdolu, neşeli bir tatil geçirmeniz için.

Öyle ya, dinlenmek sizin de hakkınızdı.

Koca bir öğretim yılı çalışıp didinmiştiniz.

Emek vermiştiniz.

Ne güzel tatil hayalleriniz vardı.

Bol güneşli, eğlenceli günler sizi bekliyordu.

Tatil işte sonunda bitti.

Umarım hayal ettiğiniz gibi bir tatil yaşamışsınızdır.

Umarım, yine kıpır kıpır çıkarsınız karşıma.

Şimdi pencerelerim kapalı, pazartesi sabahını hayal ediyorum

Sabahın yedisinde kapılarım, pencerelerim açılır. Tertemiz havayla neşe dolar sınıflarıma.

Son hazırlıklar da tamamdır artık.

Sekiz deyince çiçeklerim ortaya çıkar.

Renk renk, desen desen, bahara bürünürüm.

Ziller çalar.

Yüzlerce çiçek, yüzlerce ümit etrafımı sarar.

Bütün güzellikler beklediğime değer.

Şimdi sadece sayılı saatler kaldı.

Tek tek isimleriniz hatırımda.

Hiçbirinizi unutmadım ki…

Güzel çiçeklerim, okulunuz bilseniz ne çok özledi sizi!

“İyi ki varsın, canım okulum!

Sonra sesinizi duyar gibi oluyorum:

“Ben de seni özledim güzel okulum.”

“Ben çok özledim.”

“Ben de…”

Kim demiş eylül sonbahar ayıdır diye? Eylülde gülümser bahar. Rengârenk çiçeklerim eylülde açar.

0 zaman güler yüzüm. İyilik ve sevgi çoğalsın diye çiçeklerimin derdine düşerim. Mis kokuları her yanı sarsın isterim. Pazarı kovalarcasına söylenirim:

Pazartesi, pazartesi…

Haydi, getir çiçeklerimi…

Pazartesi kırmaz beni, bilirim.

Kaynak: Diyanet