Çöldeki İki Yolcu

O gün Enes oyun oynuyordu. Enes’in annesi cam silecekti. Camı silmeden önce besmele çekip cam silmeye başladı. Enes merak edip sordu.

“Anne niye her şeye besmele çekip başlıyorsun?”

“Yavrucuğum bununla ilgili bir şiiri okuyup ardından hikaye anlatayım. İster misin?”

“Eveeet” demiş Enes sevinçle…

BESMELE
Besmele ne güzel şey,
Bağlanır ona her şey,
Her güzelliğin başında,
Kalbimin her vuruşunda
Güven verir insana.

ÇÖLDE İKİ YOLCU

İki yolcu uçsuz bucaksız bir çölde gidiyorlarmış. Birisi yolculuğunun kolay ve tehlikesiz geçmesi için yola çıkmadan önce besmele çekip, dua etmiş. Diğeri ise biraz unutkanmış, bu yüzden besmele çekmeyi aklına getirememiş. Aslında pek inanmıyormuş besmelenin gücüne. Besmele çeken yolcu, onu besmele çekmesi ve çölün zorluklarına karşı Allah’a dua etmesi konusunda uyarmış ama arkadaşının söyledikleri onun bir kulağından girmiş, öteki kulağından çıkmış…

Çölde seyahat etmek zormuş; güneş yakıp kavururmuş her yeri. İnsan su taşımasa her halde susuzluktan ölebilirmiş. Besmele ile yola çıkan yolcu, çok rahat bir yolculuk geçirmiş. Çünkü Allah kendi merhametine sığınan kulunu yalnız ve yardımsız bırakmazmış. Suyunu da besmele ile içtiği için, suyu hiç bitmemiş.

Öteki yolcuyu hiç sormayın… Bir kere unutkanlığından yanına sadece bir matara su almış. Besmelesiz işler eksik olur ya, işte böyle demek ki… Susadıkça bir miktar su içiyor, ama susuzluğunu hiç gideremiyormuş. Çünkü içerken hiç besmele çekmiyormuş. En sonunda suyu bitmiş. Susuzluğu bir yanda dursun, yolda giderken bir de devesi huysuzlanmış. O sıcakta türlü huysuzluklarla adamı iyice çileden çıkarıyormuş. Adam bir an, oldukça sakin ve huzurlu bir şekilde yürüyen arkadaşına bakmış. Arkadaşının ne suyu bitiyor, ne de devesi huysuzlanıyormuş. Ben nerede yanlış yaptım, diye düşününce yanlışın nerede olduğunu anlamış.

“Bir yudum su!” diye seslenmiş arkasından, “Ne olursun, bir yudum su ver bana!”

Arkadaşı yanındaki yedek mataralardan uzatırken “İç, ama besmeleyle!” diye tembih etmiş. Beriki suyu besmele çekerek, yavaş yavaş yudumlarken, içine dolan serinliğin farkına varmış. Devesi de artık sakin sakin yürüyormuş. İşte o gün, bir işe başlarken Allah’ın ismini anmanın ne kadar önemli olduğunu, yaşayarak öğrenmiş.

Enes artık besmelenin ne olduğunu biliyormuş. Enesin annesi:

“Hadi, bismillah diyelim ve işlerimize devam edelim.” demiş. Enes de annesine yardım etmiş.

Yazan: Havva Betül MİROĞLU
Yaş: 9
Sınıf: 4