Canım Kardeşim

Kardeşi nefes nefese koşarak bahçe kapısından girdiğinde, Mehmet dersini oku­yordu.

Kardeşine gözü takıldı ama ezberini şaşırmamaya çalıştı.

Bu küçükler ne yaramaz oluyorlar diye düşündü ki birden takıldı, ayetlerin devamını getiremedi.

İşte böyle oluyordu; Kur’an okunurken başka şey düşündüğünde, ayetler akmıyordu birbirinin peşi sıra.

Mehmet, ahıra giden kardeşini takip etti, saklanmak için ahıra girmiş olma­lıydı.

Sık sık köydeki çocuklarla atışır, sonra da ahırda gizlenirdi.

Sarı ineğin olduğu tarafa gizlenmişti; üstünü başını kir­letecek, annesini durduk yere yoracaktı haylaz.

Mehmet, koyunlarla keçilerin olduğu taraftan geçmekteydi.

Ne güzel hayvanlar bunlar, yedikleri bile temizdir diye düşünürken bir ses duydu.

Koyunlardan biri miydi konuşan?

Şaşırmadı Mehmet bu defa.

Acaba hangi ayeti öğrenecekti bu kez?

Dikkat kesildi.

Ak koyundu konuşan, birine cevap veriyordu:

– Biz neden ben­zeyecekmişiz insa­noğluna?

Bizim kavga ettiğimizi, kıskançlık yaptığımızı ne zaman gördün?

Gaklayarak cevap verdi diğer ses ona:

– Ne bileyim, boynuzuyla vurdu sandım da sana şu keçi.

Camdaki kargaydı koyunun konuştuğu, fark etti Mehmet.

Devam etti karga:

– Âdemoğlu derler, insanlar da böyledir; kardeş­lerini bile kıskanırlar.

Kıskançlıkla kardeşlerine bile kötülük ederler bazen.

Kuran’da anlatılan Habil ile Kabil’i öğrettiniz mi küçük hafıza?

– Yok, yeri gelmedi henüz.

Maide Suresi 27. ayet­ten başlayan bölümü okumadı daha, diye cevap verdi ak koyun.

^: Karga sesini yükseltti, biraz da gururlanarak devam etti anlatmaya:

– Âdem aleyhi selamın iki oğlundan bahseder o surede.

Benden de bahsedilir.

Kardeşlerden biri diğerini kıskanır.

Kıskançlığı onu öylesine esir alır ki kardeşini öldürür.

Sonra ne yapacağını bilemez.

Öfke tatlıdır ama sonucu acıdır.

Kardeşinin ölüsünü ne yapacaktır şimdi?

İşte tam o sırada bir karga çıkıp gelir.

Yeri eşeleyen bu karga, ona kardeşini nasıl gömeceğini öğretir âdeta.

Yazıklar olsun bana!

Şu karga kadar olup da kardeşimin cesedini örtmekten aciz miyim ben, dedi.

Artık pişmanlık duyanlardan olmuş­tu.

Ayet, kıskanç kardeşin pişmanlığını anlatır insanlara.

Karga sözlerini bitirdi ve uçtu gitti.

Koyunlar başlarını salladılar bu doğru sözlere.

Meh­met de kardeşini buldu sarı ineğin olduğu tarafta.

Kızmadı, sarıldı kardeşine.

Bütün kar­deşler sevsinler birbirlerini, kıskançlık gömülsün toprağın en derin yerine, diye düşündü.

Kaynak: Diyanet