Bu Ayette Ne Var?

Cuma namazından koşarak çıktı çocuklar.

Küçükler önde, büyükler arkada…

Mehmetlerin köyünde her cuma ve bayram namazlarında hatta vakit namazların­da da “çocuk safı” olur.

Çocuklar çok severler camiyi.

Sadece namaz kıl­mazlar; amcalarla, dedelerle sohbet ederler, imama sorular sorarlar.

Bazen şaşırırlar yeni öğrendiklerine.

Ama hep gitmek isterler camiye, özellik­le cumaları.

Çünkü cumaya gitmek; büyümek, köyün önemli kişisi olmak, söz söyleyebilmek demektir.

Mehmet de arkadaşlarıyla cumadan çıktı.

Kuran’ı ezberlemeye başladı başlayalı çocuklar ve hatta büyük­ler de Mehmet’e saygı duyuyorlardı.

Bazen soru bile sordukları oluyordu.

Yine öyle oldu.

Çocuklardan biri, kardeşi Hasan’ın arkadaşlarından Ali, Mehmet’e yaklaştı ve sordu:

“Meh­met, imam amca neden cuma nama­zında hep aynı ayeti okuyor?

Nahl Suresi’nin 90. ayetiydi Ali’nin sorduğu.

Mehmet tam olarak bil­miyordu ayetin anlamını.

“Dedeme sorarım akşam, sana da söylerim Ali.” dedi.

Kalabalıktan ayrılıp eve yöneldi­ğinde acaba ayetin anlamında ne var, diye düşünüyor, ayeti aklından hızlıca okuyor, okuyordu.

“Nahl, Nahl, Nahl… Bunun anlamı neydi?”

Birdenbire keskin bir ses duydu kulağının tam dibinde.

Yürümekte olduğu için bu ani sesten neredeyse yere düşecekti.

“Ne çağırıp duruyorsun beni?”

Mehmet, kafasını çevirince arıyı gördü.

“Tabi ya! Arı demek Nahl, hem de bal arısı.”

Nasıl da unutmuştu bir sabah eza­nında tanıştığı bal arısını.

“O ayet, benim adımın geçtiği surededir.” dedi arı.

Mehmet şaşkınlığını üzerinden atıp sordu hemen:

“Şeyy, anlamını biliyor musunuz?

Cuma’da hep okunuyor da…

Çocuklar ve ben merak ettik 90. ayetin manasını.”

“Elbette biliyorum.” diye cevap verdi arı ve okudu:

“Şüphesiz Allah, adaleti, iyilik yapmayı, yakınlara yardım etmeyi emreder; utanmaz olmayı, kötülük ve azgınlığı da yasaklar.

(Allah,) size düşünüp tutasınız diye öğüt veriyor.”

Mehmet, arının hızla kaybolduğu­nu fark etmedi bile.

Aklı ayete takıl­mıştı.

İyilik yapmanın, kötülükten uzak durmanın önemini biliyordu.

Ayetin hep tekrar edilmesi bundandı besbelli.

Ama “yakınlara yardım et­mek”… Bunu herkes ister.

Hem niye ısrarla söyleniyordu ki?..

Akşam dedesine sordu: “Yakın­lara yardım etmek neden bu kadar önemli, dede?”

“Beni, nineni, halanı, dayını, am­canı…

Bütün akrabalarını bir düşün, Mehmet!”

Dedesi başka bir şey söylemedi.

Mehmet, camın önünde bütün akrabalarını tek tek aklından geçi­rirken ayeti anlamaya başlıyordu.

Kaynak: Diyanet