Ağaç ve Sebzeler

Bir zamanlar, üzerinde çok yapraklı bir ağacın büyüdüğü güzel bir sebze tarlası vardı. Hem tarla hem de ağaç, mekâna harika bir görünüm kazandırdı ve bahçe sahibinin gururu ve sevinciydi.

Kimsenin bilmediği şey, tarlada ki sebzelerin ve ağacın birbirlerine tahammül etmediğiydi. Sebzeler ağacın gölgesinden nefret ediyorlardı çünkü bu onlara sadece hayatta kalabilecek kadar ışık bırakıyordu. Öte yandan ağaç, sebzelere içerliyordu, çünkü sebzeler ona ulaşmadan önce neredeyse tüm suyu içiyor ve ona sadece hayatta kalmaya yetecek kadar bırakıyorlardı.

Durum o kadar uç noktaya geldi ki, sebzeler bıktı ve ağaç kurusun diye topraktaki tüm suyu tüketmeye karar verdiler. Ağaç, sebzeleri sıcak öğle güneşinden korumayı reddederek yanıt verdi bu yaptıklarına, bu yüzden onlar da kurumaya başladı. Çok geçmeden sebzeler gerçekten cılız kaldı ve ağacın dalları kuruyordu.

Hiçbiri, çiftçinin sebze tarlasının bozulduğunu görünce onu sulamayı bırakacağından şüphelenmedi. Çiftçi tarlayı sulamayı bıraktığında hem ağaç hem de sebzeler gerçekten susuzluğun ne olduğunu öğrenmek zorunda kaldı. Çözüm yok gibiydi ama sebzelerden biri, küçük bir kabak, ne olduğunu anladı ve çözmeye karar verdi. Eldeki az suya ve acımasız sıcağa rağmen, küçük kabak büyümek, büyümek, büyümek için elinden geleni yaptı…

O kadar büyümeyi başardı ki çiftçi tarlayı tekrar sulamaya başladı. Çiftçi, o güzel, büyük kabakla bir yetiştiricilik yarışmasına katılmak istiyordu.
Ve böylece sebzeler ve ağaç, birbirlerine yardım etmenin savaşmaktan daha iyi olduğunu anladılar.

Ellerinden gelenin en iyisini yaparak, etraflarındakilerle uyum içinde yaşamayı gerçekten öğrenmelilerdi. Böylece, iyi sebzeler yetiştirmek için hem gölgeyi hem de suyu en iyi şekilde paylaşarak birlikte çalışmaya karar verdiler.

Bu yaptıkları sayesinde Çiftçinin sebze tarlasına en iyi bakımı yapmasını sağladılar ve böylece civarda ki diğer tarlalardan daha iyi bakımları yapıldı ve hepsinden daha güzel oldular.